Klęski żywiołowe na polskich ziemiach [Video]
Szkolne podręczniki przepełnione są datami związanymi z wybuchami powstań czy wojen. Historia wojskowości niewątpliwie dominuje w programie nauczania, ale to historia rozwoju gospodarki lub kryzysów miała decydujący wpływ na to, czy dane państwo mogło pozwolić sobie na finansowanie działań wojennych.
Zastanawialiście się kiedyś jaki wpływ na bieg historii całych cywilizacji miały pogoda i klimat?
Zwykle historię podbojów ziem przypisuje się walecznym i ciekawym świata odkrywcom czy wojownikom. Rzadko bierze się pod uwagę fakt, że gdyby nie łaskawość natury np. Normanowie nie mogliby skolonizować Islandii czy dotrzeć do Grenlandii… Umożliwiło im to średniowieczne optimum klimatyczne, czyli ocieplenie w rejonie Atlantyku Północnego.
Ok. 1300 r. nastąpił początek tzw. Małej Epoki Lodowcowej i trwał mniej więcej do 1850 -1900 roku. Obniżenie temperatury w Europie zaledwie o jeden stopień wystarczyło, aby pojawiły się uciążliwe długotrwałe zimy i przymrozki, obfite opady deszczu, a w końcu i powodzie niszczące uprawy. Spowodowało to głód i epidemie. Najsłynniejsza epidemia dżumy wybuchła w 1348 roku.
Można powiedzieć, że w wyniku tych wszystkich zmian Małej Epoki Lodowcowej, w trakcie której warto pamiętać, że częściowo zamarzł Bałtyk i to będzie powtarzało się parokrotnie aż do XVIII w. To wszystko powodowało, że ludność Europy zmniejszyła się. Przed Małą Epoką Lodowcową Europę zamieszkiwało ok. 80 mln. ludzi, a ok. 1400 r. 30 mln. Na naszych ziemiach wielki głód miał miejsce np. na początku siedemnastego stulecia, gdzie mamy również odnotowane w kronikach przypadki kanibalizmu
Jak Mała Epoka Lodowcowa pomogła Szwedom w wojnie z Duńczykami. Dlaczego na polskich ziemiach ludzie w miastach nie wszczynali buntów w okresie wielkiego głodu? Te i wiele innych ciekawych opowieści o klęskach żywiołowych usłyszycie na kanale „Muzeum Historii Polski w Warszawie”.
